Het is een bijzondere herfst dit jaar. Toen we begin oktober terug kwamen van vakantie stond de vijver nog ongeveer zo hoog als we hem hadden achtergelaten. Ook had de regenmeter over heel september nog niet de helft van het glas gevuld. Nu staat het water tot een niveau dat in menige winter niet bereikt wordt. Dat heeft vooral ook gevolgen voor wat we in de tuin kunnen doen. De zitmaaier die zo handig is bij het opzuigen van blad hebben we nog maar nauwelijks kunnen inzetten. Voor je het weet, zakt hij tot het maaidek in het gazon. En normaal wordt er al naar hartenlust geknipt en gesnoeid, zodat we voor de wintervakantie alles weer op orde hebben. Nu gebeurt er nog maar beperkt wat in de borders. Wel is de moestuin ondertussen mooi op orde en voorzien van een prachtige laag compost.
Bovenstaande foto is van 10 november. Hieronder volgen er nog een paar die vandaag zijn gemaakt. Steeds weer valt op hoe fel de kleuren zijn. We verwonderen ons over plotseling heel erg opvallende bomen en struiken die tot nu toe niet zo opvielen in de herfst. Zou er een verband zijn tussen al dat water en die kleuren? Hoe dan ook, het is bijna sprookjesachtig.
