Na de warme droge zomer is het verfrissend om nu in alle weelderige groen de herfst te zien opdoemen. Je ziet het aan de vruchten die nu gauw geoogst kunnen worden, je ziet het aan de verkleuringen die her en der in het bladerdek tevoorschijn komen.

Gelukkig komt ons streven altijd wat in bloei te hebben ook ruimschoots tot uiting. Hier is het ondanks dat het oktober is, nog gewoon nazomer.

De kanteling naar herfstkleuren is toch al op veel plaatsten zichtbaar. Bruine en rode accenten krijgen steeds meer ruimte.

We hebben al veel kaardenbol weggehaald maar toch staan er nog genoeg als wachters langs het pad. Ook al zijn ze bruin geworden, het is handig niet met je blote huid langs hun stengels te schrapen.

De mooiste gedaanteveranderingen zie je op het moment langs de vijvers. Vooral bij de grote vijver ontvouwt zich een prachtig palet aan roden en bruinen. Het is iedere dag weer anders.

Darmera en de ’s zomers wit bloeiende wederik zetten de toon.


De fruitbomen dragen nog vruchten. Prachtige appels, peren en zelfs een enkele door de kraaien over het hoofd geziene walnoot hangt nog te wachten op de pluk, Met extra aandacht volgen we de ontwikkelingen in de kweepeer. Vorig jaar hadden we een geweldige oogst aan de nog jonge boom. Dit jaar leek na een ongelukkige nachtvorst een veel minder royaal seizoen te volgen. Toch, als je nu kijkt, zie je nog behoorlijk wat van die grote peervormige vruchten hangen. De eersten zijn al weer verwerkt tot heerlijke frambozen-kweepeerjam, zoals door Gerda getipt in het artikel in De tuin op tafel van september. De herfstframbozen zijn er nog volop, zorgen voor een heerlijke smaak en de kweepeer geeft jam een stevig karakter. Een aanrader inderdaad. Verder hebben we de grote oogst aan kweepeer van vorig jaar vooral gebruikt voor het maken van membrillo, een soort kweepeerpasta die je krijgt door de vruchten in te koken. Heerlijk met een stukje pittige kaas.

Meer dan twintig kweeperen laten zich zien in deze boom ondanks de nachtvorst toen de boom bloeide.