Het is al lang geleden dat ik ons laatste bericht heb geschreven. Voor een deel komt dat doordat de veranderingen zo langzamerhand niet meer zo snel gaan als in de eerste jaren en je wilt niet in herhalingen vervallen.

Nu is de tijd gekomen de laatste stand van zaken in beeld te brengen. We hebben in de herfst van 2021 een schaduwborder aangelegd die dit jaar heel veel moois laat zien. Daarna hebben we nog een stukje gazon veranderd in border onder de grote eik. Voorheen kwam je daar bij een bruggetje naar de buren. Ook hier zijn de planten zo goed aangeslagen dat er voortdurend kleur en vorm om voorrang strijdt. En dit is natuurlijk een mooie gelegenheid links en rechts de uitbundige bloemenpracht van midden augustus te laten zien.

De schaduwborder loopt parallel aan de bosstrook langs de zuidgrens van de tuin. Daardoor komt de zon maar beperkt in de border. Wonderbaarlijk wat er dan niet allemaal groeit en bloeit.

Iedere vierkante centimeter wordt benut. Vlijtig Liesje als vaste plant is een mooie bodembedekker!

Onder de eik is er veel meer zon. Daar is het ook droger dan in de rest van de tuin. Geen probleem voor de nieuwe aanwas.

Je ziet niet eens een breuklijn tussen bestaande en nieuwe border. Rechts is een nieuw bankje te zien, gemaakt volgens een ontwerp van Gerrit Rietveld. We zien dat bezoekers van de tuin er graag even gebruik van maken. Op warme dagen zitten we er zelf fijn in de schaduw van de eik.

De vijver is dit jaar onderdeel van een proef. Voorheen vulden we de vijver ’s zomers bij als het waterpeil zakte. Dat deden we met opgepompt water dat prima is maar wel erg ijzerhoudend, dus bruin van kleur. Het water in de vijver was altijd wat minder transparant dan dat van de oude vijver achter het huis. Daarom vullen we niet meer bij. Gevolg is dat in tijden van droogte het peil behoorlijk zakt. Je ziet de ontstane strandjes al gauw begroeid raken en als het heeft geregend, stijgt het water weer snel. Het lijkt erop dat het water helderder is dan voorheen. Dat biedt misschien kansen voor andere planten.

Zonder bijvullen blijft het toch een mooie vijver. Op de voorgrond links van het midden met de grote bladeren de Gunnera. Die blijft een beetje armetierig. We zoeken nog naar de oorzaak van de magere groei ervan.

Een paar foto’s van de onstuimige bloei van allerlei zomerplanten volgt hierna.

Heleniums voeren de boventoon hier. Allerlei varianten en vanzelf ontstane grappige mengvormen.


De prachtige witte wolk is Gaura. Deze foto is genomen vanaf het terras.

De Lobelia siphilitica zaait zich fantastisch uit.
Vaak vragen mensen wat die mooie bloeiende bomen toch zijn. Het zijn pindakaasbomen, oftewel Clerodendrum trichtomum.
In het begin waren de drie Magnolia’s grandiflora eenzame zuilen op de heuvel, zeker in de winter. Nu groeien ze hard en met prachtige grote bloemen maar alles eromheen groeit nog harder. Ze moeten hun podium terugkrijgen.

Op 26 en 27 augustus is onze tuin voor het laatst dit jaar open. We doen dan mee aan Brömmels, het bramenfeest in Noordoost Friesland. Wees welkom!