Toen we acht jaar geleden begonnen met het inrichten van de tuin waren een aantal variabelen het belangrijkst: structuur, vormgeving, beplanting. Deze variabelen kun je weer onderverdelen in: waar water? Waar grond? Waar bomen? Waar borders? waar gazon? Als je dan verder inzoomt, kom je op de vraag welke bomen dan, en welke struiken en vaste planten. Hoe verder in het rijtje met vragen, hoe meer we het niet precies regisseerden. Waar we al helemaal niet aan toe kwamen was kleur. Door de seizoenen heen is het erg leuk om te zien welke kleuren de overhand hebben. Daar zit in onze tuin veel toeval bij. Geen gele border of blauwe border, nee gewoon kijken wat er gebeurt. En er mag veel.
Zo hebben we voor de beplanting wel gezorgd dat uiteindelijk hoge planten meer naar achteren zijn gezet als ze voor kleinere stonden en andersom. Als we een paar jaar niets zouden doen aan de oever van de vijver zoals hierboven te zien, staan er binnen de kortste keren allemaal bomen. Inheemse bomen als es, eik, els, berk en wilg doen niets liever dan bij tientallen zo niet honderden zo snel mogelijk omhoog komen. Hoe langer je wacht, hoe moeilijk ze te verwijderen zijn.
Er verschijnen ook kleuren die je helemaal niet gewenst hebt. Niet om de kleur maar omdat de plant niet echt je eigen keuze is. Het Zevenblad is een alom tegenwoordige woekeraar waar je nooit vanaf komt. We hanteren het beleid dat we ze proberen uit te putten door ze af te knippen. De wortels raak je toch niet kwijt. Maar voor het afknippen begint, valt er nog van te genieten ook.
