Als je een tuin ontwerpt en vervolgens aanlegt, kun je met heel veel variabelen rekening houden, zoals hoogte, vorm van het blad, de tijd van bloeien en natuurlijk ook op kleur. Er bestaan prachtige tuinen met borders die uitsluitend lila zijn, of wit, of schakeringen van geel. Wij hebben wel geprobeerd op een doordachte manier de vorm van de tuin in overeenstemming te brengen met de grootte die je kon verwachten van de planten en struiken, en we hebben ook gelet op zoveel mogelijk continuïteit in bloeiende bloemen maar of de kleuren nu op ieder moment in het jaar goed bij elkaar passen in een bepaald stuk van de tuin, nee, dat vinden we niet belangrijk. Er mag veel in dat opzicht.
Daarom is het des te leuker dat nu in mei de border voor het huis wel lijkt te zijn ingericht louter en alleen om in mei een prachtig palet aan kleuren te kunnen laten zien.
Een jaar of tien geleden waren we in begin mei in Colmar, in de Vogezen. Er zat nog niet veel blad aan de bomen en struiken en bloemen zag je ook nog beperkt. Des te overrompelender was de aanblik toen van prachtige naaktbloeiende bomen op een plein midden in de stad. We hadden zoiets nog nooit gezien. We wisten meteen dat we, als we ooit een nieuwe tuin konden gaan aanleggen, dié soort bomen er beslist in moesten hebben. Het bleken Anna Paulowna’s te zijn, niet gegarandeerd winterhard in Nederland voor jonge exemplaren. Toen we zes jaar geleden onze bestelling bij Arborealis deden voor alle bomen die we wilden hebben in de nieuwe tuin, moesten daar dus ook een paar Anna Paulowna’s bij. We kregen twee onooglijke stompjes in een pot. Ze hoefden er geen geld voor. Die stompjes zijn ondertussen enorm groot en beeldbepalend in de nieuwe border aan de wegkant. Er waren de afgelopen jaren al wel wat bloemen te zien maar nu zijn ze prachtig!
Er zijn ook nog andere kleuren in de tuin te zien natuurlijk. Hieronder een kleine demonstratie daarvan.
Kleurvariatie is er ook in de bloemenweitjes. In de bloemenweitjes heerste eerst alleen maar het gras, andere planten hadden het moeilijk om een plaatsje te veroveren. Gaandeweg is dat toch veranderd. De grassen zijn op hun retour en ook de grassoorten die er zijn zijn andere dan voorheen. Van jaar tot jaar is dat boeiend om te volgen. Wel helpen we het terugdringen van gras een handje door Ratelaar veel ruimte te geven. Die werd eerst door Gerda gezaaid maar Gerda verzamelt ook zaadjes elders om die uit te strooien in onze bloemenweitjes. Het gevolg is dat Ratelaar steeds meer te zien is en steeds minder gras. Ratelaar parasiteert op gras, vandaar.
Nog een laatste onderwerp: de moestuin in mei. Het meeste wat geplant en gepoot moet worden staat er ondertussen in. Een van de leukste dingen in mei is de groei van de asperges. Er is toch weinig waar je zo weinig voor hoeft te doen als je ze eenmaal hebt en wat zo lekker is.
