Bij genieten van je tuin denk je al gauw aan de mooie zomer met steeds weer andere bloeiende bloemen en heerlijk vertoeven op je favoriete plekken. Toch is het ieder jaar weer een enorme verandering als de tuin uit de lange herfstachtige omstandigheden stap voor stap omtovert tot voorjaarstuin. Dit jaar ging die transformatie kort maar krachtig via de tussenstap van echte winter.
De herfst hebben we dit jaar gebruikt voor twee veranderingen aan de tuin. De eerste heeft betrekking op de heuvel. Dit glooiende oppervlak in de ruimte naast het huis tot de vijver, was in zes jaar dicht gegroeid. Als je wilde weten hoe het er voor stond met de Magnolia grandiflora, moest je je tussen de struiken doorwringen om er een blik op te kunnen werpen. Ook kwamen sommige boompjes en struiken niet goed tot hun recht door verdringen door bijvoorbeeld snel groeiende hazelaars. De oplossing was uitdunnen, snoeien en vooral, een nieuw pad aanleggen slingerend over de hele heuvel.
Een andere transformatie is dat we de moestuin nogal uitgebreid hebben. Het kastanjehouten hekwerk, dat we ooit hebben aangebracht om de konijnen buiten te houden, was niet in staat om de mollen eruit te houden, ook al hadden we gaas aangebracht in de grond onder dat hek.
Het trok ons wel aan de moestuin uit te breiden zodat we nog meer en langer kunnen genieten van groenten uit eigen tuin. Want daar kan niets aan tippen. We hebben de gelegenheid benut ook de moestuin een vloeiende vorm te geven, zoals de rest van de tuin ook heeft.
Nu het dan toch voorjaar lijkt te zijn, toch nog een paar plaatjes van vroege bloeiers. In de bosrand, op de heuvel en verder overal in de borders neemt het aantal stinzenplanten ieder jaar toe, deels door natuurlijke vermenigvuldiging, deels door het uitelkaar trekken van de bollen en die weer verderop planten.
